Merhaba değerli okuyucu arkadaşlarım (tabi okuyanım olursa). Bu ilk yazım olacak ama son mu onu inanın bende bilmiyorum. Gün içinde binlerce kelimeyi boşa harcamaktan vazgeçip sessizliğimi burada bozar mıyım? İnanın hiçbir fikrim yok.
Çok tuhaf bir başlık geldi di mi? Konuşan insan nasıl sessiz
olur? Kavramsal açıdan baktığımızda çok aptalca ve saçma. (Hiç alışık
olmadığım bi' cümle olurdu açıkçası. J ) Ama oluyor işte binlerce kelimeyle
yüzlerce cümle kurarken seni anlatan bir cümle kurmadan yaşıyorsun. Herkes senin
hakkında farklı bir karakter analizi yapıyor ve hepsi söylediğinin doğruluğuna
öylesine inanıyor ki sende karşısına geçip sessiz bir hı hı çekiyorsun. Kendine
bile itiraf etmediğin gerçeklerin başkalarının yanlışları arasına saklanıyor. İçinde
yavaş yavaş büyüyor sessizliğin ve sen ona inat daha çok konuşmaya başlıyorsun.
Savaşı kim kazanacak. Kim vazgeçecek kararlılığından. Sen, sessizlik, ve o
kapanmayan çenen… Hangisi kaldıracak zafer bayrağını? Hala savaşıyorlar içimde kıran
kırana, yitesiye ve ben buna müsaade ediyorum. Sanırım güçlerinin bitmesini ve
savaşı kazanmayı bekliyorum. Umarım sessizliğim çabuk yorulur ve artık ben
olurum.
Yorumlar